Το θέμα μας σήμερα έρχεται από δικό σας μήνυμα στη σελίδα μας. Το σύνδρομο του «καλού παιδιού» και η εξάρτηση του ενήλικα από την πατρική του οικογένεια.
Το μήνυμα προς την ιστοσελίδα μας
Το μήνυμα της φίλης μας αναφέρεται στον σύντροφό της, ο οποίος αν και χωρισμένος από τον πρώτο του γάμο, πατέρας δύο παιδιών και επιτυχημένος επαγγελματικά, επηρεάζεται από τη μητέρα του. Το ερώτημα είναι πώς ένας τόσο δυναμικός και επιτυχημένος άντρας μπορεί να είναι εξαρτώμενος από τη μητέρα του;
Από αγαπημένη ή από «δεμένη» οικογένεια;
«Είμαστε μία δεμένη οικογένεια» μία φράση που πιθανά έχετε ακούσει. Είναι αληθινά όμορφο να προέρχεσαι από μία αγαπημένη οικογένεια, αλλά όχι από μία «δεμένη» οικογένεια. Ο όρος «δεμένη» δείχνει την ανάγκη της οικογένειας να διατηρήσει τα μέλη της εξαρτώμενα.
Κάθε δεμένη οικογένεια έχει μία μάνα που αναζητά την ασφάλεια μέσα από τα παιδιά της. Και ο σύζυγος; Ο σύζυγος είναι αυτός που δεν κάλυψε ποτέ συναισθηματικά τη μάνα, αλλά προσκολλάται στον όρο «δεμένη» οικογένεια για χάρη της γνώμης των παιδιών του και της κοινωνίας φυσικά. Αυτός είναι ο τρόπος που μία μάνα που δεν αγαπήθηκε από τον άντρα της, όπως θα ήθελε, γίνεται κυρίαρχη στη οικογένεια.
Είναι μία ασυνείδητη νίκη απέναντι στον αδιάφορο σύζυγό της, αλλά και απέναντι σε κάθε αρσενικό μέλος, που το κρατά δέσμιο ακόμη κι όταν ενηλικιωθεί, ακόμη κι όταν δημιουργήσει τη δική του οικογένεια.
Έντονη εξάρτηση μπορεί να χαρακτηρίζει και τη σχέση ενός άντρα με την αδερφή του. Η ψυχολογική βάση της σχέσης είναι η ίδια όπως στη σχέση μάνας – γιού. Συνήθως η αδερφή λειτουργεί σαν μητέρα. Ακόμα κι έχει δημιουργήσει τη δική της οικογένεια, θέλει να ελέγχει οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αδερφό της, ο οποίος δεν συνειδητοποιεί το παθολογικό κομμάτι της σχέσης τους. Παραμένουν συναισθηματικά και οι δύο στην πατρική οικογένεια συνεχίζοντας τη σχέση τους σαν παιδιά και αδυνατούν να σχετισθούν σαν ώριμοι ενήλικες.
Ο φόβος της εγκατάλειψης
Η ανάγκη της μητέρας να ελέγχει την κατάσταση, ακόμα και όταν το παιδί ενηλικιώνεται δημιουργεί μία αβεβαιότητα στο εξαρτώμενο μέλος. Ο φόβος αυτής της μητέρας είναι να μην εγκαταλειφθεί από το μέλος ή τα μέλη της οικογένειας, για τα οποία θυσιάστηκε να τα αναθρέψει. Η θυσία και η αυτοθυσία είναι κυρίαρχη στις συζητήσεις που κάνει. Η αναγνώρισή της γίνεται μέσα από την κατάσταση του μάρτυρα, που έδωσε τα πάντα και που ακόμη δίνει γιατί ακόμη και τώρα προσφέρει στα παιδιά της (το τάπερ της μαμάς, χρήματα από τη σύνταξή της κ.λ.π.).
Καταπιεσμένα συναισθήματα – Θεραπεία
Τα καταπιεσμένα συναισθήματα είναι αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε ότι «βράζουμε μέσα μας». Είναι αυτά που δεν θέλουμε να ακούσουμε, που προσπαθούμε να αγνοήσουμε και τις περισσότερες φορές μένουν θαμμένα μέσα μας, στην προσπάθειά μας να είμαστε αποδεκτοί.
Η ελλιπής σχέση της μητέρας με τον σύζυγό της μετατρέπεται σε υπέρμετρη στοργή για τα παιδιά της και μοναδική της ευχαρίστηση. Η ανάγκη της για έρωτα – σεξουαλική παρόρμηση- που δεν καλύφθηκε από τον σύντροφo γίνεται, ασυνείδητα, αυτοθυσία για τα παιδιά.
Σε μία δεμένη οικογένεια κανένα ενήλικο μέλος της, δεν έχει το δικαίωμα να χαράξει τη δική του πορεία χωρίς την έγκριση κυρίως της μάνας, αλλά και των άλλων μελών που βεβαίως, η ίδια μάνα ελέγχει. Αυτός που αποκόπτεται από την εστία χαρακτηρίζεται ως προβληματικός.
Ο εξαρτώμενος ενήλικας
Ο εξαρτώμενος ενήλικας είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσει την επιρροή της πατρικής οικογένειας στη ζωή του. Ακόμα κι αν ο εξαρτημένος ενήλικας μένει μίλια μακριά από την πατρική του οικογένεια, η προσκόλληση παραμένει.
Οι ενήλικες, αυτοί, ως εργαζόμενοι, εργάζονται σκληρά και είναι επιτυχημένοι επαγγελματικά. Υπηρετούν με σθένος το πρότυπο του «καλού παιδιού», που προσπαθεί ευλαβικά να είναι παράδειγμα για τους γύρω του. Γίνονται όμως, αυστηροί και επικριτικοί γονείς, εσωστρεφείς στις κοινωνικές τους σχέσεις, δυσάρεστοι και απαιτητικοί στις συντροφικές τους σχέσεις.
Οι φιλικές σχέσεις που δημιουργούν είναι απόμακρες και έχουν μικρή συναισθηματική βαρύτητα. Θα έλεγε κανείς ότι σχετίζονται επιφανειακά. Συνηθίζουν να περιβάλλονται συνεχώς από άτομα- υποστηρικτές.
Η ερωτική ζωή των εξαρτημένων από την οικογένειά τους ενηλίκων είναι σε μία ανισορροπία. Οι ερωτικές τους σχέσεις τελματώνουν και είναι δύσκολο να φτάσουν στον γάμο. Πολλές φορές επιλέγουν να κάνουν σχέσεις από απόσταση, αποφεύγοντας τη συναισθηματική ή και τη σωματική εγγύτητα.
Ακόμα και ο γάμος, μπορεί να γίνει κάτω από την πίεση της πατρικής οικογένειας, «εμείς πότε θα δούμε εγγονάκι;» Ο εξαρτώμενος ενήλικας εναποθέτει στο γάμο του όλη τη δυσαρέσκεια, που κρύβει μέσα του, από τότε που ήταν παιδί. Στη δική του νέα οικογένεια– και με τις ευλογίες της πατρικής, βέβαια- θα βγάλει όλη την ανάγκη για ελευθερία και ανεξαρτησία που δεν βίωσε, όταν έπρεπε. Ο γάμος είναι αδύνατον να διατηρηθεί, καθώς υπάρχει απόλυτη δυσκολία στην καθιέρωση της οικειότητας και της αυθεντικής συναισθηματικής σχέσης με τον σύντροφό του.
Η αρχή της ίασης
Η διαδικασία να ξεκαθαρίσει το εξαρτώμενο άτομο τα οικογενειακά «πρέπει» από τα δικά του «θέλω» είναι μία επίπονη κατάσταση. Η αποδοχή του εαυτού του ως μία ξεχωριστή και μοναδική προσωπικότητα μέσα στο οικογενειακό του περιβάλλον φέρνει την πολυπόθητη ισορροπία, ώστε να αρχίσει να εκφράζει τα «θέλω» του χωρίς ενοχές.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολουθήστε μας και στο Instagram
Δείτε επίσης:
Αυτός που έφυγε δεν είναι κάποιος που δεν σε αγαπά