Τα καταπιεσμένα συναισθήματα είναι αυτά που μας κάνουν να νιώθουμε ότι «βράζουμε μέσα μας». Είναι αυτά που δεν θέλουμε να ακούσουμε, που προσπαθούμε να αγνοήσουμε και τις περισσότερες φορές μένουν θαμμένα μέσα μας, στην προσπάθειά μας να είμαστε αποδεκτοί.
Όταν καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, δεν τα επεξεργαζόμαστε. Τους επιτρέπουμε να εισέρχονται στη μνήμη μας χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Γι’ αυτό και πολλές φορές αντιδρούμε με τρόπους που δεν θα περιμέναμε ποτέ από τον εαυτό μας.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τι συμβαίνει και τι αισθανόμαστε σε κάθε στιγμή. Αν δεν γνωρίζουμε πώς να προσδιορίσουμε τα συναισθήματα μας, τότε δεν θα μπορέσουμε να τα διαχειριστούμε. Επομένως, το πρώτο βήμα είναι να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματά μας και να τους δώσουμε ένα σημείο έκφρασης, όταν ζητούν να μιλήσουν. Εάν δεν το κάνουμε αυτό, καταλήγουμε να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας και να τους επιτρέπουμε να ενεργούν αυτόνομα χωρίς να έχουμε τον έλεγχο.
Κάθε φορά που καταπιέζουμε την έκφραση των συναισθημάτων η ένταση κατευθύνεται προς τα μέσα. Μακροπρόθεσμα, η ένταση που συνοδεύει τα ανέκφραστα συναισθήματα, εκτός από τις σχέσεις μας επηρεάζει και την υγεία μας με συμπτώματα μυϊκή δυσκαμψία, πόνους στην πλάτη και τον λαιμό, γαστρικές παθήσεις, πονοκεφάλους κ.α.
Η κατανόηση των συναισθημάτων μας, μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίζουμε γιατί ενεργούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Οι σκέψεις μας για γεγονότα και καταστάσεις δημιουργούν συναισθήματα. Η ποιότητα των συναισθημάτων μας εξαρτάται από τον τρόπο που ερμηνεύουμε τα γεγονότα. Κάθε κατάσταση δημιουργεί διαφορετικά συναισθήματα μέσα μας, σύμφωνα με την εξήγηση που της δίνουμε. Γνωρίζοντας περισσότερο τον εαυτό μας και αναγνωρίζοντας ότι καθημερινά κάνουμε το καλύτερο δυνατό που μπορούμε δίνουμε μία πρώτη ανάσα ανακούφισης στο εσωτερικό μας παιδί.
Ο ρόλος του εσωτερικού παιδιού στην απελευθέρωση καταπιεσμένων συναισθημάτων
Άνθρωποι που μεγάλωσαν σε ένα απαιτητικό ίσως και βίαιο περιβάλλον κάθε δυσάρεστη κατάσταση ή γεγονός αναγεννά το αίσθημα της απόρριψης που ένιωθαν ως παιδιά. Συνήθως είναι μοναχικοί ή και κλειστοί στο να δώσουν και λάβουν αγάπη. Και είναι φυσικό αφού ως παιδιά δεν μεγάλωσαν σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον.
Κάθε φορά όμως, που καταπιέζουμε αισθήματα όπως ο θυμός, η λύπη ή η ντροπή, αφήνουμε τους εαυτούς μας να παρασυρθούν από το φόβο ότι δεν μπορούμε ή δεν αξίζουμε να διεκδικούμε.
Το εσωτερικό παιδί σε οποιοδήποτε περιβάλλον κι αν μεγαλώσαμε μπορεί να μας ενισχύσει στη διαγραφή των αρνητικών καταστάσεων της ζωής μας, αλλά και στο άνοιγμά μας στην αγάπη.
Έστω ότι έχουμε μεγαλώσει σε ένα δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον, αυτό που μπορούμε να φέρουμε στο σήμερα από το παρελθόν είναι το ενδιαφέρον μας ως παιδιά πόσο αργά μπορούμε να μείνουμε γιανα παίξουμε περισσότερο. Κάθε παιδί μέσα από το παιχνίδι μπορεί να ξεχαστεί (να θεραπευτεί) και φυσικά εστιάζει στο πως μπορεί να έχει περισσότερο χρόνο για παιχνίδι.
Αναζητώντας στο σήμερα ως ενήλικες περισσότερο χρόνο για να παίξουμε, θεραπεύουμε το εσωτερικό μας παιδί, γιατί πλέον εμείς έχουμε τα ηνία της ζωής μας και εμείς είμαστε υπεύθυνοι για τη φροντίδα του.
Το εσωτερικό παιδί, που όλοι έχουμε ανεξαρτήτως ηλικίας χρειάζεται τη στοργή μας στα δυσάρεστα συναισθήματα και την εκτόνωση της έντασης όταν νιώθουμε θυμό. Επιβραβεύοντας το εσωτερικό μας παιδί για κάθε μικρό ή μεγάλο επίτευγμα δίνουμε τη δυνατότητα στον εαυτό μας να απελευθερωθεί από τον φόβο και τις τύψεις.
Αν λοιπόν μπορούμε να μιλάμε στο εσωτερικό μας παιδί θα ήταν προτιμότερο να του λέγαμε ότι είναι θαρραλέο για όλες τις δύσκολες στιγμές που άντεξε τον πόνο, είναι γενναιόδωρο για τη συγχώρεση που πρόσφερε στα πρόσωπα που το βασάνισαν, ότι είναι μεγαλειώδες για την αγάπη που νιώθει και είναι καιρός να την εκφράσει με εμπιστοσύνη.
Η αντίληψη της ουσίας του εσωτερικού παιδιού είναι μία σοφία με την οποία ο άνθρωπος μπορεί να θεραπεύσει τις δυσάρεστες αναμνήσεις. Κάθε παλιό αρνητικό βίωμα μπορεί να επουλωθεί πλήρως μαθαίνοντας να επιβραβεύουμε καθημερινά το εσωτερικό μας παιδί.
Η φροντίδα του εσωτερικού παιδιού είναι η ικανότητα να πάρεις κάθε παλιό και να το βάλεις σε ένα σημείο, που δεν θα σε επηρεάζει στο σήμερα. Είναι η αυτοφροντίδα και η αυτοαγάπη, που αποτελούν την αρχή στο να ανοιχτείς, να εμπιστευτείς και να αγαπήσεις.
Κάντε Like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολουθήστε μας και στο Instagram
Δείτε επίσης:
Πώς να ισορροπήσετε τον εγκέφαλο – Aποκτήστε διορατικότητα