Αυτοθυσία ή χαρά προσφέροντας αγάπη;
Εγωισμός ή ανιδιοτελής αγάπη;
Τι σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη;
Η προσφορά αγάπης στους άλλους είναι το ύψιστο αγαθό που μπορείς να δώσεις, όταν όμως, δεν χρωματίζεται από το αίσθημα της αυτοθυσίας.
Ο άνθρωπος που αναγνωρίζει τις ευλογίες της ζωής του είναι φυσικό να καθοδηγείται στο να μοιραστεί αυτές τις ευλογίες με τους άλλους. Υπάρχει όμως, μία σημαντική διαφορά ανάμεσα στη βοήθεια που προσφέρεις στον άλλον όταν βρίσκεσαι στο μονοπάτι της αγάπης και τη βοήθεια που δίνεις όταν βρίσκεσαι στο μονοπάτι του φόβου.
Η αληθινή αγάπη είναι θεία καθοδήγηση
Όταν βοηθάς κάποιον από αληθινή αγάπη λαμβάνεις εσωτερική καθοδήγηση να προσφέρεις με ανοιχτή καρδιά σε υλικό, ενεργειακό ή συναισθηματικό επίπεδο. Η ευτυχία σου πολλαπλασιάζεται καθώς βοηθάς τους άλλους να νιώσουν ευτυχισμένοι. Ενδιαφέρεσαι για αυτούς, αλλά όχι για να κερδίσεις τη συμπάθεια τους ή μία θέση στην καρδιά τους.
Σκέψου τον εαυτό σου σαν ένα κερί που είναι αναμμένο και σκορπίζει γύρω του φως. Βοηθώντας και τα άλλα κεριά γύρω σου να ανάψουν, το φως μεγαλώνει. Δεν μειώνεται η φλόγα σου καθώς βοηθάς να ανάψουν και τα άλλα κεριά, αντιθέτως μεγαλώνει και λάμπεις ακόμα περισσότερο.
Η προσφορά βοήθειας από φόβο είναι μία ενέργεια χαμηλής δόνησης. Βοηθάς γιατί νιώθεις ενοχές, υποχρέωση, ανησυχία. Αισθάνεσαι ότι αν δεν βοηθήσεις, ο απέναντι σου δεν θα σε αγαπά, δεν θα σε εκτιμήσει ή και μπορεί να σε εγκαταλείψει.
Σε αυτή την ενεργειακή κατάσταση χαμηλής δόνησης το δώρο που προσφέρεις είναι χωρίς ουσία. Προσφέρεις μέσα από την ενέργεια του φόβου και το δώρο σου γίνεται τοξικό.
Αυτό που δίνεις παίρνεις…
Με τη γνώση πως, ότι έχουμε μέσα μας αυτό διαμορφώνει και την εξωτερική πραγματικότητά μας, σκέψου πως είναι να βοηθάς από φόβο και πως είναι να βοηθάς από αγάπη.
Στην πρώτη περίπτωση αναμένεις την αναγνώριση από τον άλλον, ενώ στη δεύτερη περίπτωση βιώνεις τη χαρά, ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά του άλλου.
Η πραγματική ανιδιοτέλεια βοηθά να μην νοιάζεσαι για το τι θα λάβεις… Η προσφορά μέσα από την αγάπη είναι χαρούμενη και ευχάριστη, τόσο που στην ουσία η ίδια η πράξη σε ανταμείβει.
Η προσφορά από αγάπη είναι θεία καθοδήγηση, καθώς λαμβάνεις μία διαισθητική σκέψη ή ένα συναίσθημα για να βοηθήσεις κάποιον που το έχει ανάγκη. Ενεργώντας βάσει αυτού του ενστίκτου βιώνεις τη σύνδεση με τον άλλον μέσα από συγχρονικότητες και μπορείς να αντιληφθείς τα εσωτερικά του εμπόδια και να λάβεις την απαραίτητη καθοδήγηση, ώστε να τον βοηθήσεις να νιώσει την ευτυχία.
Η συναισθηματική έξαρση που βιώνεις όταν προσφέρεις στους άλλους από αγάπη είναι απ’ ευθείας σύνδεση με τον Θεό και την ευδαιμονία που ζητάς. Κάθε φορά που αισθάνεσαι ικανοποιημένος από τη βοήθεια που πρόσφερες, να θυμάσαι ότι οι ευλογίες στη ζωή σου αυξάνονται με τρόπο που δεν μπορείς να φανταστείς. Δεν χρειάζεσαι καμία εξωτερική επιβράβευση και αναγνώριση από αυτόν που βοήθησες.
Ο εγωισμός από την άλλη, είναι ένας δρόμος γεμάτος φόβο. Είναι η έκφραση της πίστης στην έλλειψη. Είναι η πεποίθηση του θέλω και δεν μπορώ. Και ενώ υπάρχουν άφθονα αγαθά, εσύ συνεχίζεις νιώθεις ότι δεν μπορείς να προσφέρεις, γεγονός που αυξάνει το άγχος και την πίστη σου στην έλλειψη. Και όταν πιστεύεις στην έλλειψη, αυτό και θα λαμβάνεις.
Ο φόβος που σε κρατά μακριά από τις ευλογίες της ζωής σου σε αναγκάζει να προσπαθείς να διατηρήσεις τα κεκτημένα σου και να παραμένεις σε κατάσταση αδράνειας για όλα όσα μπορείς να έχεις και να προσφέρεις. Είναι το εμπόδιο στο να αναλάβεις δράση, το οποίο σε κρατά στην αναμόχλευση του παρελθόντος και σε απομακρύνει από το παρόν και τις ευκαιρίες που σου προσφέρονται για νέα ξεκινήματα.
Η ανιδιοτελής αγάπη είναι η σύνδεση με τον Θεό
Αυτός που αγαπά ανιδιοτελώς, στα μάτια αυτών που δεν έχουν μυηθεί στις υψηλές ενεργειακά δονήσεις, εμφανίζεται ως πολύ ανεξάρτητος ή και σκληρός ή και αδιάφορος. Νιώθουν πώς δεν τους κατανοεί, δεν νοιάζεται για το πρόβλημά τους ή για τον πόνο τους και πολλές φορές αισθάνονται ότι δεν είναι αρκετά συμπονετικός…
Η ανιδιοτελής αγάπη όμως, είναι μία κατάσταση τόσο απελευθερωτική και τόσο δυνατή, όσο η προσευχή. Η γνώση ότι συνδέεσαι με το Θείο -μέσα από τη χαρά να προσφέρεις χωρίς να θυσιάζεσαι- είναι αυτό που σε κάνει να φωτίζεις τα σκοτάδια γύρω σου.
Η προσφορά ανιδιοτελούς αγάπης είναι η σύνδεσή σου με τον Θεό. Η δύναμη της αγάπης χωρίς όρους είναι αυτό που κάνει τους άλλους να νιώθουν ότι κάτι διαφορετικό υπάρχει εδώ, προσπαθώντας μάταια να το εξηγήσουν με το λογικό νου…
Είναι η δύναμη της γεμάτης από αγάπη καρδιάς, που προσελκύει ανθρώπους που θέλουν να νιώσουν ευτυχισμένοι, αλλά που ο φόβος έχει νικήσει την αγνή πρόθεσή τους. Οι ίδιοι μέσα στη σύγχυση που προκαλεί ο φόβος, βεβαιώνουν την ευτυχία τους και την ευημερία τους μέσα από την απόκτηση υλικών αγαθών, που ενισχύουν τη βιτρίνα σους, αλλά όχι την ουσία τους. Θα παρατηρήσεις ίσως, ότι αυτό επιβεβαιώνει την μεγάλη ανάγκη τους να νιώθουν αγαπητοί με εξωτερικές παρεμβάσεις.
Όσο πιο ελλειμματικοί νιώθουν στην αγάπη τόσο περισσότερο στρέφουν την προσοχή τους στην απόκτηση πολυτελών αγαθών και δώρων, ενώ νιώθουν απογοητευμένοι και πληγωμένοι κάθε φορά, που οι άλλοι δεν ασχολούνται μαζί τους.
Προσφέροντας με ανιδιοτελή αγάπη τη βοήθεια σου, σε κάποιον που νιώθει έλλειψη στην αγάπη, είναι σαν να τον πετάς σε βαθιά νερά. Τα συναισθήματά του μπλοκάρονται και νιώθει να χάνεται μέσα σε αυτή την υψηλή δονητική ενέργεια. Την αναγνωρίζει μεν, αλλά και τη φοβάται ταυτόχρονα.
Ο φόβος ενεργοποιεί το εγωϊκό του εαυτό και ασυνείδητα θα προσπαθήσει να σε φέρει στη δική του δονητική κατάσταση. Οι επιθυμίες, του εγώ, βασίζονται στον διαχωρισμό. Τέτοιες είναι, η προσπάθεια κάποιου να εντυπωσιάσει, να κερδίσει την αγάπη ή την αποδοχή των άλλων, να δείξει δυνατός και απροσπέλαστος συναισθηματικά, να αποδείξει ότι έχει πληθώρα επιλογών, να παίξει παιχνίδια εξουσίας για να υποτάξει αυτόν που ελεύθερα πορεύεται στη ζωή του μέσα από την αγάπη και τη γνώση ότι αγαπώ σημαίνει χαίρομαι στο τώρα και όχι αναμένω τη χαρά…
Η ανιδιοτελής αγάπη είναι ένα δώρο που πολλοί έχουν ζητήσει, αλλά λίγοι μπορούν να το αναγνωρίσουν και να νιώσουν ευγνωμοσύνη για αυτό.
Να θυμάσαι…!
Η δύναμη της ανιδιοτελούς αγάπης είναι τόσο ισχυρή, που ακόμα κι αν ο λογικός νους δεν μπορεί να την αναγνωρίσει, το συναίσθημα θα τη θυμάται για πάντα…!