Στη χημεία του μέλλοντος, σύμφωνα με τον Prentice Mulford*, η σκέψη θα αναγνωριστεί ως ουσία όπως τα οξέα, τα οξείδια και όλες οι άλλες χημικές ουσίες του σήμερα. Δεν υπάρχει χάσμα μεταξύ αυτού που ονομάζουμε υλικό και πνευματικό. Και τα δύο είναι ουσία ή στοιχείο. Συνδυάζονται ανεπαίσθητα μεταξύ τους. Στην πραγματικότητα το υλικό είναι μόνο μια ορατή μορφή των καλύτερων στοιχείων που ονομάζουμε πνευματικά.
Υπάρχει σε κάθε άνθρωπο ένας ανώτερος εαυτός και ένας χαμηλής δόνησης εαυτός. Ο πνευματικός εαυτός εξελίσσεται για αιώνες, και ο εαυτός του σώματος, που είναι μόνο χθες. Ο ανώτερος εαυτός είναι γεμάτος από ενθαρρυντικές ιδέες, απεριόριστες δυνατότητες και αγάπη. Αυτός λαμβάνει την Ανώτατη Δύναμη. Ο εαυτός της χαμηλής δόνησης είναι άγριος, αλλά οραματιστής. Ο ανώτερος εαυτός υποστηρίζει δυνατότητες αλλαγής για εμάς, μεγαλύτερες από αυτό που έχουμε σήμερα. Ο κατώτερος εαυτός λέει ότι μπορούμε να ζήσουμε και να έχουμε μόνο όσα έχουμε ζήσει έως τώρα.
Ο ανώτερος εαυτός επιθυμεί την ελευθερία από την κριτική, τους περιορισμούς, τους πόνους και τις ασθένειες του σώματος. Ο κατώτερος εαυτός υποστηρίζει την κανονικότητα μίας δύσκολης ζωής, με αρρώστιες, πόνο και ελλείψεις, όπως συμβαίνει άλλωστε σε πολλούς άλλους ανθρώπους γύρω μας.
Ο ανώτερος εαυτός βλέπει τα πάντα ωφέλιμα και ο κατώτερος εαυτός μας καλεί να αποδεχτούμε ένα πρότυπο ζωής που φτιάχτηκε για εμάς πριν ακόμα γεννηθούμε.
Να είσαι ο αληθινός εαυτός σου! μας προτρέπουν…
Δηλαδή ποιος από τους δύο εαυτούς μας;
Ο εαυτός του πνεύματος ή ο εαυτός του σώματος;
Η αόρατη και αόριστη σκέψη μας ρέει πάντα και είναι τόσο πραγματική όσο η ροή του νερού που μπορούμε να δούμε, ή το ρεύμα της ηλεκτρικής ενέργειας που δεν μπορούμε να δούμε. Συνδυάζεται με τη σκέψη των άλλων, και από αυτούς τους συνδυασμούς σχηματίζονται νέες ιδιότητες σκέψης, όπως στον συνδυασμό χημικών σχηματίζονται νέες ουσίες. Εάν περιβάλλουμε τη σκέψη μας με τα στοιχεία της ανησυχίας, του μίσους ή της θλίψης, τοποθετούμε τον εαυτό μας σε δυνάμεις δράσης επιβλαβείς για το μυαλό και το σώμα μας.
Η δύναμη να ξεχνάμε υπονοεί τη δύναμη να απομακρύνουμε τη δυσάρεστη και επίπονη σκέψη ή κάποιο στοιχείο, και να φέρνουμε στη θέση του ένα κερδοφόρο στοιχείο, ώστε να χτίζουμε αντί να αφήνουμε τις αρνητικές σκέψεις να μας “γκρεμίζουν”.
Ο χαρακτήρας της σκέψης που πιστεύουμε ή βγαίνει επηρεάζει την επιχείρησή μας, τις σχέσεις μας, τη ζωή μας είτε ευνοϊκά είτε όχι. Επηρεάζει άλλους υπέρ ή εναντίον μας. Είναι ένα στοιχείο που λαμβάνεται ευχάριστα ή δυσάρεστα από τους άλλους, τους εμπνέει με αυτοπεποίθηση ή με δυσπιστία.
Η επικρατούσα κατάσταση του νου ή ο χαρακτήρας της σκέψης, διαμορφώνει το σώμα και τα χαρακτηριστικά. Μας κάνει δυσάρεστους ή ευχάριστους, ελκυστικούς ή αποκρουστικούς για τους άλλους. Η σκέψη μας διαμορφώνει τις χειρονομίες μας, τη στάση του σώματος μας μας, ακόμα τον τρόπο που περπατάμε.
Η βιασύνη κρύβει πάντα έναν φόβο
Υπάρχει πάντα λίγος φόβος όπου υπάρχει λίγη βιασύνη. Όταν βιάζεστε για το λεωφορείο φοβάστε ότι μπορεί να το χάσετε και φυσικά σκέφτεστε τις συνέπειες που θα ακολουθήσουν. Όταν βιάζεστε να τελειώσετε τη δουλειά σας, φοβάστε ότι θα προκληθεί κάποια ζημιά ή θα είστε ασυνεπής στους χρόνους σας ή ότι δεν θα προλάβετε κάτι άλλο, που πρέπει να γίνει στη συνέχεια.
Αυτή η συνήθεια σκέψης μπορεί, μέσω μιας ασυνείδητης εκπαίδευσης, να αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να διαπεράσει τη ζωή ενός ατόμου, και να προκαλεί φόβο για κάποιου είδους απώλεια, όταν δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος για αυτό.
Μέσω αυτής της απλής συνήθειας, ο άνθρωπος μπορεί να έχει μια παρόμοια κατάσταση βιασύνης στο περπάτημα, στο φαγητό, στις σχέσεις του και ότι κάνει θα του φαίνεται ολοένα και πιο δύσκολο.
Η ποιότητα του νου ή του συναισθήματος που κρύβεται κάτω από αυτή τη βιαστική ψυχική κατάσταση και την επακόλουθη βιαστική πράξη, είναι φόβος. Ο φόβος είναι άλλο ένα όνομα για την έλλειψη δύναμης να ελέγξουμε το μυαλό μας, ή, με άλλα λόγια, να ελέγξουμε το είδος της σκέψης που σκεφτόμαστε ή εκπέμπουμε προς τα έξω.
Ένα μυαλό πάντα αδύναμο, μεταβαλλόμενο, ασταθές και αβέβαιο, κάνει ένα αναστατωμένο, αβέβαιο βάδισμα. Το πνεύμα αποφασιστικότητας στηρίζει κάθε μυ. Είναι το στοιχείο της το σκέψης που «γεμίζει» κάθε μυ.
Παρατηρήστε τους δυσαρεστημένους, μελαγχολικούς και κουρασμένους ανθρώπους. Προσέξτε τα πρόσωπα τους, που είναι αποτέλεσμα των σκέψεων που κουβαλούν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν είναι ποτέ σε καλή υγεία, σε καλή διάθεση, σε κατάσταση ευγνωμοσύνης.
Μια επίμονη σκέψη αποφασιστικότητας για έναν σκοπό, ειδικά εάν ένας τέτοιος σκοπός ωφελεί την κοινωνία, αλλά και τους εαυτούς μας, θα γεμίσει κάθε νεύρο με δύναμη και ζωτικότητα. Είναι ένας σοφός εγωισμός που λειτουργεί για να ωφελήσει τους άλλους μαζί με εμάς. Επειδή στο πνεύμα και στο πραγματικό στοιχείο είμαστε όλοι ενωμένοι. Είμαστε δυνάμεις που δρουν και αντιδρούν ο ένας στον άλλο, για το καλό ή το κακό, μέσω αυτού που αγνοούμε και αποκαλούμε «κενό χώρο». Υπάρχουν αόρατα νεύρα που εκτείνονται από άνθρωπο σε άνθρωπο, από το να είμαι στο να είσαι και στο να είναι. Είμαστε όλοι «μέλη ενός σώματος».
Η δύναμη της λήθης
Είναι, ένας νόμος της φύσης και της επιστήμης, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα πραγματικό καλό σε έναν άλλο, χωρίς να το κάνουμε και στον εαυτό μας. Το να θρηνούμε με οποιαδήποτε απώλεια, είτε πρόκειται για φίλο ή ιδιοκτησία, εξασθενεί το μυαλό και το σώμα. Δεν είναι βοήθεια για τον φίλο που θλίβεται και δεν είναι ο κατάλληλος τρόπος για να του συμπαρασταθούμε. Είναι περισσότερο τραυματισμός, καθώς διατηρούμε, αλλά και ενδυναμώνουμε τη δυσάρεστη κατάσταση που βιώνει. Μια ώρα γκρίνιας, ταλαιπωρίας ή φόβου, είτε πρόκειται για μία εσωτερική συνομιλία με τον εαυτό μας, είτε για συνομιλία με κάποιον άλλον, που μοιραζόμαστε το πρόβλημά μας, έχει τόση δύναμη που μπορεί να μας κάνει εχθρούς με έναν άλλον άνθρωπο, ο οποίος τη δεδομένη στιγμή είναι χιλιόμετρα μακριά μας.
Η δύναμη που ξοδεύουμε σκεφτόμενοι αρνητικά θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί προς όφελος μας, αν μετατρέπουμε κάθε αρνητική σκέψη σε μία θετική σκέψη.
Με τη δύναμη της λήθης μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα νέο παρόν τόσο για τον εαυτό μας, όσο και για όλη την ανθρωπότητα.
Ξεχνώντας όσα γνωρίζουμε με αποφασιστικότητα
Αποφασίστε να έχετε δύναμη και τη συνεχή απεικόνιση για τον εαυτό σας ως μια συνεχώς αυξανόμενη δύναμη. Διαγράψτε όσα δυσάρεστα ταλαιπωρούν τις σκέψεις σας. Όταν κρατάτε μια τέτοια αποφασιστικότητα για τον εαυτό σας και το οραματίζεστε, αυξάνετε τη δύναμη για τον εαυτό σας, αλλά και στέλνετε αυτό το μήνυμα 24 ώρες το 24ωρο, 365 ημέρες το χρόνο, προωθώντας τον στόχο σας στα πέρατα της γης, επηρεάζοντας το μυαλό άλλων ανθρώπων, που έχουν τον ίδιο συντονισμό με εσάς. Αυτός ο συντονισμός μπορεί να είναι, ότι χρειάζονται τα προϊόντα της επιχείρησή σας, την τεχνογνωσία σας, ή και την συντροφικότητα σας…
Σκέφτομαι σημαίνει υλοποιώ!
*Ο Prentice Mulford (5 Απριλίου 1834 – 27 Μαΐου 1891) ήταν γνωστός συγγραφέας στην Καλιφόρνια. Επιπλέον, τα έργα του ήταν καθοριστικά στην ανάπτυξη της σκέψης μέσα από το κίνημα της Νέας Σκέψης. Πολλές από τις αρχές που θα γίνονταν στάνταρ στο κίνημα, συμπεριλαμβανομένου του Νόμου της Έλξης, διατυπώθηκαν με σαφήνεια στα βιβλία του, που εκδόθηκαν από το 1886 μέχρι το1892.
Κάντε Like! στη σελίδα μας στο Facebook
Διαβάστε επίσης: