Φανταστείτε μία εικόνα…
Περπατάτε καθώς πάτε να συναντήσετε ένα νέο πρόσωπο. Ας υποθέσουμε ότι έχετε το πρώτο σας ραντεβού με κάποιο πρόσωπο που σας αρέσει. Έχετε ντυθεί με τρόπο που αισθάνεστε τουλάχιστον καλά. Προσπαθήσατε να έχετε μία αισιόδοξη στάση για να κάνετε καλή εντύπωση. Έχετε την περιέργεια να συναντήσετε αυτό το πρόσωπο από κοντά. Άνθρωποι κυκλοφορούν γύρω σας καθώς περπατάτε μέσα στην πόλη για να φτάσετε στον προορισμό σας.
Ξαφνικά μία σκέψη έρχεται στο μυαλό σας. Είμαι βέβαιος ότι αυτό που κάνω είναι το σωστό; Είναι ο σωστός άνθρωπος για μένα αυτός που πάω να συναντήσω;
Αμέσως η διάθεσή σας αλλάζει καθώς βυθίζεται στην παραπλανητική αλήθεια του φόβου σας. Οι παλμοί της καρδιάς ανεβαίνουν και τα χειρότερα σενάρια αναδύονται σαν σκέψεις και συναισθήματα. αναζητώντας απαντήσεις.
- Κι αν δεν του αρέσω;
- Κι αν με εκμεταλλευτεί;
- Κι αν δεν μου αρέσει τελικά;
- Κι αν με προσβάλλει;
- Κι αν ξεκινήσω μία σχέση και με προδώσει;
- Κι αν δεν τα πάει καλά με τα αγαπημένα μου πρόσωπα;
- Κι αν πληγωθώ;
Για κάθε σκέψη-ερώτηση δημιουργούμε αυτόματα και μία απάντηση, ώστε να νιώσουμε ότι έχουμε τον έλεγχο.
Αν γίνει αυτό θα αντιδράσω έτσι… Αν γίνει το άλλο θα κάνω αυτό…
Ας πάμε όμως, λίγο πίσω…
Στην αρχή είστε ήρεμοι και χαρούμενοι καθώς περπατάτε για να πάτε να συναντήσετε από κοντά κάποιον που πραγματικά σας αρέσει ή και σας ελκύει. Σε αυτή τη φάση είστε ελεύθεροι από τον φόβο. Απολαμβάνετε τη στιγμή και ίσως να παρατηρείτε περισσότερο γύρω σας. Να μυρίζετε τον αέρα, να βλέπετε τους άλλους ανθρώπους που περπατούν γύρω σας, να έχετε μία αίσθηση ολοκλήρωσης ότι συμβαίνει κάτι που πολύ το θέλατε.
Μετά έρχεται η μία σκέψη, κάτι που περνά απαρατήρητο και μετά βίας μπορείς να διακρίνεις ότι διαφέρει από την συνειδητή επίγνωση.
Αυτό το κάτι, είναι απλά μία σκέψη και όχι ένα γεγονός.
Αυτή η σκέψη αναπηδά από το υποσυνείδητο ως ένα ψυχολογικό φαινόμενο. Δεν κάνατε τίποτα για να τη δημιουργήσετε ή να τη φέρετε ως πραγματικότητα στο εδώ και το τώρα. Είναι κάτι που απλά υπάρχει χωρίς όμως, να έχει υπόσταση. Δεν υπάρχει λόγος να τη παλέψετε ώστε να φύγει ή να αντιδράσετε πάνω σε αυτό. Δεν χρειάζεται να κάνετε τίποτα άλλο εκτός του να την παρατηρήσετε.
Μία σκέψη είναι ουδέτερη. Δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Είναι μία αντίληψη από το παρελθόν. Υπάρχει για χάρη των παρελθοντικών γεγονότων που ζήσατε ή που ακούσατε και τα καταγράψατε ως αληθινά.
Στο παράδειγμά μας η σκέψη προκαλεί φόβο, ότι κάτι δεν πάει καλά ή ότι δεν πρόκειται να είναι για καλό ή ότι μπορεί να επηρεάσει τη ζωή σας αυτή η συνάντηση τόσο πολύ που τελικά να πληγωθείτε ή και να πληγώσετε τους αγαπημένους σας.
Καθώς αναλύουμε τη σκέψη και της δίνουμε υπόσταση ενεργοποιώντας τα σενάρια διάσωσής μας, η ίδια η σκέψη παραμένει και ολοένα και περισσότερο μας φαίνεται πιο σωστή.
Τι θα συνέβαινε όμως αν το αναγνωρίζαμε απλά σαν μία σκέψη και δεν της δίναμε σημασία; Αν παραμέναμε στη χαρά του περιπάτου και της επικείμενης συνάντησης; Γιατί είναι απαραίτητο να εστιάσουμε στη δυσάρεστη σκέψη και σε όλα τα επακόλουθα αρνητικά σενάρια; Γιατί, αν είμαστε σε εγρήγορση νιώθουμε να έχουμε τον έλεγχο των καταστάσεων;
Αν πάλι δεν κυνηγούσαμε τη σκέψη για να την εξηγήσουμε με τη λογική θα εξασθενούσε; Θα γινόταν λιγότερη έντονη;
Αν δοκιμάσουμε να παρατηρήσουμε μία σκέψη ως μία πιθανότητα έξω από εμάς, αρχίζει να εξασθενεί η δύναμή της. Αν δοκιμάσετε να παρατηρήσετε τις σκέψεις σας θα σας βοηθήσει να νιώσετε πιο δυνατός, καθώς γίνεστε ο παρατηρητής μίας σκέψης .
Όταν εμβαθύνετε στη γνώση ότι δεν είσαστε οι σκέψεις σας, αυτή η συνειδητοποίηση θα σας βοηθήσει να δείτε την αληθινή σας ουσία.
Από εδώ ξεκινά και η μεταμόρφωση της ζωής σας!
Η νοοτροπία σας και οι αντιλήψεις σας αλλάζουν… Δεν θα κρίνετε ανθρώπους και καταστάσεις με βάση τις σκέψεις σας, που στην ουσία τους είναι απλές υποθέσεις, αλλά με τα συναισθήματά σας.
Σε αυτή τη κατάσταση σταματάς τις σκοτεινές σκέψεις και αρχίζεις να αναγνωρίζεις τον εγωϊκό σου εαυτό όταν αυτός διογκώνεται. Σταματάς να ανησυχείς για τις σκέψεις που σου ορίζουν ή και σε περιορίζουν στο ποιος είσαι και μέχρι που μπορείς να φτάσεις.
Και αν δεν είμαι οι σκέψεις μου τότε ποιος είμαι;
Υπάρχει μία σημαντική διαφορά μεταξύ της αντίληψης (σκέψη) και της παρατήρησης (είμαι). Το μάτι που αντιλαμβάνεται είναι αδύναμο, αλλά το μάτι που παρατηρεί είναι δυνατό, σύμφωνα με τον ίσως μεγαλύτερο θρύλο σαμουράι πολεμιστή στην ιστορία, Miyamoto Musashi.
Γιατί, απλά η πρακτική για να κερδίσεις αυτά που αξίζεις, θέλει να είσαι καταρχήν αντικειμενικός. Χρειάζεται να αφήσεις στην άκρη τα συναισθήματα της ήττας που σου επιβάλλει η σκέψη με φόβο ή τα συναισθήματα υπερβολικής αυτοπεποίθησης που σου επιβάλλει το εγώ.
Ο παρατηρητής μπορεί να επηρεάσει το παρατηρούμενο χάρη στην αγνή του πρόθεση. Και όταν λέμε αγνή πρόθεση, εννοούμε εκείνο το «θέλω» που έχει το εσωτερικό σου παιδί. Το “θέλω ” του να είμαι ευτυχισμένος, ολόκληρος, επιτυχημένος, αξιαγάπητος και όχι το “θέλω” της βιτρίνας που για να είσαι, πρέπει να έχεις.
Πρακτική για την αντιμετώπιση αρνητικών σκέψεων
Αν θέλετε να πάτε πιο βαθιά σε αυτό που εξηγούμε εδώ, μπορείτε να ακολουθήσετε την παρακάτω απλή πρακτική.
Για κάθε σκέψη που κάνετε και νιώθετε ανησυχία ή φόβο μπορείτε να ρωτήσετε τον εαυτό σας:
«Πώς ξέρω ότι αυτό που σκέφτομαι είναι και αληθινό;»
«Πώς γνωρίζω κάτι χωρίς καν να έχω προσπαθήσει να το δω;»
«Πώς θα ένιωθα, αν ήξερα ότι αυτό που σκέφτομαι τώρα, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που θα ζήσω ή λάβω;»
Δοκιμάστε τις ερωτήσεις και περιμένουμε τις δικές σας παρατηρήσεις/ συνειδητοποιήσεις στα σχόλια κάτω από το άρθρο μας.
#Blueminders
Ίσως να σας ενδιαφέρει:
Kώδικας θαυμάτων (Μέρος Γ’)