Η φύση έχει όλες τις απαντήσεις για κάθε ερώτημα που έχουμε. Όταν νιώθεις ότι είσαι σε χάος, η φύση είναι αυτή που μπορεί να γίνει το γιατρικό σου και να σε φέρει σε ισορροπία.
Οι νόμοι της φύσης είναι μία ισχυρή πραγματικότητα και αντανακλούν τους νόμους της ζωής. Ο σημαντικότερος νόμος της φύσης είναι η αλλαγή. Η φύση συνεχώς αλλάζει ακολουθώντας τη ροή των εποχών. Δεν αντιστέκεται στις αλλαγές. Μένει ατάραχη και δουλεύει συνεχώς προετοιμάζοντας κάτι που θα φανεί στην επόμενη εποχή.
Η συνεχής αλλαγή της φύσης είναι η αλήθεια που ο άνθρωπος ενώ τη βλέπει δεν μπορεί να την αποδεχτεί για τον ίδιο. Οι εποχές αλλάζουν, οι μήνες, οι μέρες…
Καμία μέρα δεν είναι σαν την προηγούμενη. Τα ζώντα όντα αυτού του πλανήτη ακολουθούν τον κύκλο της ζωής κάνοντας κάθε μέρα το καλύτερο που μπορούν. Ζουν, γεννούν, τρέφουν και τρέφονται, μετακινούνται, μεταμορφώνονται.
Ακόμα και τα αντικείμενα που ακολουθούν τους κβαντικούς κανόνες, όπως τα άτομα, τα ηλεκτρόνια, ή τα φωτόνια που συνθέτουν το φως, δεν εμφανίζουν πάντα την αναμενόμενη συμπεριφορά.
Η φύση αγαπά την αλλαγή
Τα πάντα είναι αποτέλεσμα της αλλαγής και ο άνθρωπος είναι ο μόνος που δεν αγαπά τις αλλαγές. Σαν να είναι προγραμματισμένος να ζει τα ίδια και τα ίδια, λες κι αυτός δεν είναι μέρος της φύσης. Στις αλλαγές αισθάνεται φόβο, αβεβαιότητα, θυμό καθώς του φαίνεται δύσκολο να αναπτύξει νέες δεξιότητες ή μία νέα οπτική ζωής.
Παραμένοντας στην ίδια κατάσταση κάθε μέρα πως να δημιουργηθούν διαφορετικά αποτελέσματα. Η εμμονή του στο “αδιατάραχτο” είναι η αιτία της άκαμπτης στάσης του ανθρώπου. Η ίδια άκαμπτη στάση του τον φέρνει σε κατάσταση δυσκολίας, θλίψης, αγανάκτησης, ενώ είναι προικισμένος με άπειρες δυνατότητες.
Η δημιουργία ενός οράματος ξεκλειδώνει τις άπειρες δυνατότητες του ανθρώπου. Η πίστη ότι έχει το δικαίωμα να μεταμορφώνεται σε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε συνηθίσει, είναι το κίνητρο για τις μεγάλες αλλαγές.
Το τεράστιο δέντρο, πριν γίνει αυτό που βλέπουμε ήταν ένα μικρό σποράκι, που αναπτύχθηκε στις κατάλληλες συνθήκες, αλλά παραμένει όρθιο και αγέρωχο σε κάθε εποχή. Δεν προέβαλε καμία αντίσταση στην ανάπτυξή του, αλλά ακολούθησε αυτό που ήταν ο προορισμός του.
Στα μεγάλα προβλήματα της ζωής ας θυμόμαστε ότι εμείς είμαστε σαν αυτό το δέντρο. Αν δεν αντιστεκόμαστε στην αλλαγή, αλλά αναπτυσσόμαστε μαζί της τότε κι εμείς θα έχουμε ακολουθήσει τον προορισμό μας.
Η δυνατότητα του ανθρώπου να ορίζει την πραγματικότητα του έρχεται μέσα από την ανάπτυξη της συνείδησης. Φτάσαμε στην εποχή που ο ανθρώπινος λόγος γίνεται σάρκα (πραγματικότητα) και ακόμα αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο… Μέσα σε ένα μικρόκοσμο προσωπικών προβλημάτων αδυνατούμε να δούμε πέρα από το δέντρο. Τα πάντα αρχίζουν και σταματούν όχι στο ποιος είμαι, αλλά στο τι έχω.
Το «έχω» του ανθρώπου δεν συναντάται πουθενά ως νόμος ή ως πραγματικότητα στη φύση. Όλα είναι άφθονα και κανένα δημιούργημα του Θεού δεν κατέχει κάτι. Μόνο άνθρωπος έχει, κατέχει, διεκδικεί. Αυτό το «έχω» του ανθρώπου είναι αιτία μίσους και συγκρούσεων στη σύγχρονη κοινωνία μας. Το ίδιο «έχω» είναι αιτία για τις πολεμικές συρράξεις κρατών και λαών.
Εστιάζοντας στην αφθονία καταρρίπτεται το αίσθημα της κτήσης
Στην ελεύθερη φύση τα πάντα είναι για όλους. Η τροφή, το νερό, ο αέρας ακόμα και οι φωλιές των ζώων, των πουλιών δεν αποτελούν κτήση. Όλα αλλάζουν και όλα αναπροσαρμόζονται σύμφωνα με τη ροή.
Το ανθρώπινο σώμα ελέγχεται από ένα δίκτυο διάνοιας ριζωμένο σε μια κβαντική πραγματικότητα. Η κβαντική πραγματικότητα είναι η έκφραση της φύσης μέσα από την κβαντική φυσική. Αυτή η διάνοια είναι που καθορίζει κατά πόσο είμαστε άρρωστοι ή υγιείς σε συμφωνία με τη φύση ή εκτός επαφής με αυτήν.
Επειδή, δεν πρόκειται για μια επιφανειακή ψυχολογική κατάσταση αυτή η διάνοια του ανθρώπινου σώματος βρίσκεται αρκετά βαθιά, ώστε να αλλάζει τα βασικά πρότυπα, που συγκροτούν την ψυχολογία, με την ικανότητα να νικήσουμε ανίατες ασθένειες, καρδιακές παθήσεις ακόμα και τη γήρανση. Η διείσδυση σ’ αυτή τη δύναμη αναδεικνύει την Κβαντική θεραπεία, ως ένα άλμα στο επίπεδο της γνώσης, όπου νους, σώμα και πνεύμα είναι ένα.
Ο άνθρωπος έχει στο DNA του τη δύναμη της συνδημιουργίας και μπορεί να αναπτύξει το δημιουργικό του δυναμικό και να το εκδηλώσει έμπρακτα. Ο άνθρωπος είναι ο μόνος συνδημιουργός του Θεού στη δημιουργημένη φύση και αυτό είναι που τον διαφοροποιεί από τα άλλα όντα.
Η συνείδηση είναι η “προίκα” του ανθρώπου. Η συνειδησιακή μας κατάσταση δημιουργεί την εξωτερική πραγματικότητα. Κατανοώντας τη θεϊκή υπόστασή του ο άνθρωπος, την ίδια στιγμή εκδηλώνεται μπροστά του μία νέα συνειδητοποίηση…
Αν η συνειδησιακή μου κατάσταση επηρεάζει την εξωτερική μου πραγματικότητα και εφόσον τα πάντα στη φύση είναι σε αφθονία, εγώ πως γίνεται να ζω τη στέρηση; Κι αν αέναος κύκλος της φύσης υποστηρίζει την προσαρμογή στις αλλαγές, εγώ γιατί αντιστέκομαι στην αλλαγή;
Συνειδητοποιώντας τη φυσική ροή των αλλαγών και με την πίστη ότι όλα είναι τέλεια στο θεϊκό σχέδιο, ο άνθρωπος εισέρχεται στην ικανότητα της συνδημιουργίας, καθώς συναντά το θεό μέσα του και δημιουργεί μέσα από αυτόν.
Στο θεϊκό σχέδιο τα πάντα υπάρχουν σε αφθονία. Η οπτικοποίηση αυτής της αλήθειας είναι η φύση, η οποία αποτελεί την υλοποιημένη έκφραση της άφθονης πραγματικότητάς μας.
#Blueminders
Διαβάστε επίσης:
Στη ζωή λαμβάνουμε μόνο όσα αξίζουμε