Λίγο πριν αποχαιρετίσουμε το 2019 και καλοσωρίσουμε τη νέα χρονιά, με όλες τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο μέλλον, ας κάνουμε ένα μικρό απολογισμό για το επίπεδο της μοναξιάς, στην οποία πιθανά να έχουμε περιέλθει χωρίς να το αντιληφθούμε.
Σήμερα οι άνθρωποι βιώνουν ένα νέο είδος μοναξιάς. Ίσως ποτέ άλλοτε στο παρελθόν να μην ήταν τόσο αξιοθαύμαστα μόνοι τους.
Η παγκόσμια κοινωνική και οικονομική κρίση στόχευσε κατ’ ευθείαν στη δύναμη των ανθρώπων, που είναι η συναισθηματική εγγύτητα. Είναι ίσως, πασιφανές ότι αυτό που διαλύθηκε είναι η δυνατότητα να δημιουργούμε αυθεντικές σχέσεις.
Εγκλωβισμένοι σε ένα δικό τους κόσμο ματαιοδοξίας, εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτό τον πλανήτη ποστάρουν όχι την πραγματικότητά τους, αλλά την εικόνα που οι άλλοι αναμένουν από αυτούς. Τρομαγμένοι και απελπισμένοι προσπαθούν να δείξουν στον κόσμο μία κατάσταση που δεν έχει αλήθεια.
Ψεύτικες χαμογελαστές φάτσες, που το χαμόγελο στα χείλη δεν συνοδεύεται από τη λάμψη της χαράς στα μάτια, μεγάλοι έρωτες που διαφημίζονται για να επιβεβαιώσουν από τους διαδικτυακούς φίλους την αξία του ανθρώπου και το δικαίωμά του στην ευτυχία, χωρισμοί που αποδεικνύονται από το μπλοκάρισμα του χρήστη, μηνύματα που δεν απαντώνται, ενώ έχουν διαβαστεί ως δείγμα ενόχλησης ή και παιχνιδιού κυριαρχίας.
Άνθρωποι εγκλωβισμένοι στο προσωπικό τους κενό και αδιέξοδο, χωρίς να απολαμβάνουν ένα αληθινό χαμόγελο, μία τρυφερή αγκαλιά, ένα γνήσιο μπράβο. Είναι όμως, κοινωνικά αποδεκτό να ποστάρεις όλες τις μεγαλειώδεις στιγμές, καθώς τα social media διαμορφώνουν το σύγχρονο status quo.
Η ανάγκη του ανθρώπου για επιβεβαίωση και φυσικά για αποδοχή μεταφέρθηκε από τις προσωπικές σχέσεις στο διαδίκτυο, με τους χιλιάδες διαδικτυακούς φίλους να πατούν Like.
Αν παρατηρήσουμε καλύτερα την κατάσταση θα δούμε ότι στην ουσία είμαστε σε μία εμπόλεμη κατάσταση. Αναζητούμε την ολοένα αυξανόμενη απήχηση του ποστ και προσαρμόζουμε τις πληροφορίες που δίνουμε προς τα έξω σε αντίστοιχες, που στο παρελθόν είχαν σημαντική απήχηση από τους διαδικτυακούς φίλους μας. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε περάσει από την κατάσταση της απλού μοιράσματος μίας πληροφορίας στα social media, στην κατάσταση της εμμονής. Σε αυτή την κατάσταση ο άνθρωπος φθείρεται, καθώς ζει μία εικονική πραγματικότητα, αποφεύγοντας την αληθινή ζωή, η οποία περιέχει την εγγύτητα των σχέσεων.
Αποξενωμένοι άνθρωποι, μόνοι τους ο καθένας, πίσω από οθόνες που προσπαθούν να αποδείξουν όσα δεν είναι. Σχέσεις και έρωτες, που δημιουργούνται μέσα από την εικόνα για να καταλήξουν σε τραγική απογοήτευση, όταν γειωθούν στην πραγματικότητα.
Ύπουλα, αλλά πολύ γλυκά, τα social media μας πήραν τη συντροφικότητα, τη γνήσια φιλία, την τρυφερότητα, το νοιάξιμο. Ποιότητες που ο άνθρωπος έχει ανάγκη για να ανθίσει και να εξελιχθεί.
Το 2020 στην αλλαγή της δεκαετίας ίσως να είναι η ευκαιρία να ξαναδούμε την πραγματικότητά μας και να επαναπροσδιοριστούμε. Ίσως να είναι η ώρα, να κατανοήσουμε πως αυτό που ζητάει από πάντα η ψυχή μας, είναι η εγγύτητα, η οποία βρίσκεται μέσα στην πραγματική επαφή μας με τους άλλους, καθώς και κοντά στη φύση.
Ας κοιτάξουμε μέσα μας την αλήθεια μας, θέτοντας σε προτεραιότητα το χτίσιμο γνήσιων σχέσεων.
Ας βάλουμε όριο στον εαυτό μας, αναγνωρίζοντας την αλήθεια μας για την όποια εξάρτησή μας από τα κοινωνικά δίκτυα.
Ας αποδεχτούμε, ας συγχωρήσουμε τον εαυτό μας, που δεν είμαστε αυτό που επιτάσσει το διαδίκτυο.
Ας ζήσουμε με περισσότερη αλήθεια.
Ρενάτα Ζαχαροπούλου – Digital Marketing Specialist
Ιδιοκτήτρια της Bluemind Digital Marketing