Η ζωή είναι μία ακολουθία αποφάσεων και επιλογών προς την αλλαγή. Η αλλαγή που ο καθένας θέλει να υλοποιήσει είναι μία απόλυτα προσωπική υπόθεση, ενώ παράλληλα αποτελεί και μία ενδιαφέρουσα διαδικασία, στην οποία αναγνωρίζουμε τη δύναμή μας και φυσικά την αξία μας.
Η χαμηλή αυτοαξία συνδέεται άμεσα με τον φόβο για αλλαγές. Φοβάμαι να θέλω, φοβάμαι να επιλέξω, φοβάμαι το λάθος, φοβάμαι την αλλαγή και τελικά φοβάμαι… να ζήσω! Οι άνθρωποι που δυσκολεύονται να λάβουν αποφάσεις βιώνουν ακριβώς αυτές τις φοβίες.
Σκέφτονται πως αν θέλουν κάτι καινούριο στο τώρα, θα χρειαστεί να αποκλείσουν κάτι παρελθοντικό που υπήρχε στη ζωή τους, το οποίο πιθανά να συνεχίζει να υπάρχει ως συνήθεια, αλλά όχι ως ουσία.
Παρατηρώντας προσεκτικά το παιχνίδι του φόβου στη διαδικασία λήψης μίας σημαντικής απόφασης, τα συναισθήματα τύψεων, ενοχών και ανησυχίας γίνονται εντονότερα και εκεί ακριβώς είναι που σταματά κάθε προσπάθεια αλλαγής.
Σε αυτή την κατάσταση το άτομο που θέλει να πάρει μία απόφαση ζωής, αδρανοποιείται και υπαναχωρεί αφήνοντας τα πράγματα γύρω του απλά να συμβαίνουν. Αφήνει στους άλλους τα ηνία της ζωής του και παρόλο που η ζωή του μπορεί να είναι βαρετή (γιατί απλά συμβαίνει), τουλάχιστον το ίδιο το άτομο δεν χρειάζεται να αναλάβει ευθύνες….
Οι άλλοι είναι υπεύθυνοι να δημιουργήσουν γεγονότα στη ζωή του. Και πάλι οι άλλοι θα είναι υπεύθυνοι αν κάτι πάει στραβά. Και αυτό είναι ένα ισχυρό άλλοθι (βόλεμα), καθώς τότε είναι που πάντα κάποιος άλλος φταίει για την αποτυχία, κάποιον άλλον θα κατηγορήσουν αλλά και φυσικά σε κάποιον άλλον θα επιτεθούν.
Κάντο για τους άλλους…
Σαν παιδιά έχουμε ακούσει τη φράση κάντο για τη μαμά ή κάντο για τον μπαμπά, κάντο για να είσαι αποδεκτός και κάπως έτσι μάθαμε να κάνουμε όσα δεν θέλουμε για χατίρι των άλλων. Για να έχουμε την έγκρισή τους, για να μας αποδέχονται, για να μας αγαπούν.
Μείνε στο γάμο σου για τα παιδιά, μείνε στη δουλειά σου για την οικογένεια, μείνε στο εορταστικό τραπέζι για τους γονείς, μείνε στον βολικό σου λήθαργο για να ανήκεις κάπου…
Μείνε κάτω από την καθοδήγηση χειριστικών ανθρώπων, άφηνέ τους τα ηνία της ζωής σου, συνεχίζοντας να απολαμβάνεις την αναμελιά της ανευθυνότητας σου. Για να μπορείς να διαμαρτύρεσαι ότι σου φταίνε οι άλλοι ή οι συνθήκες της ζωής, ή οι αντίξοες πολιτικές – οικονομικές καταστάσεις ή ακόμα και το bad timing.
Φοβάμαι να θέλω!
Ναι είναι αλήθεια ότι κυρίως φοβάσαι να θέλεις, καθώς όταν αποφασίζεις να θέλεις, οι άλλοι σε βλέπουν σαν αντιδραστικό στην προσπάθεια σου να ξεφύγεις από τον έλεγχό τους. Για τους άλλους γίνεσαι άκαρδος γιατί τους παράτησες για να ζήσεις τη ζωή σου. Χαρακτηρίζεσαι ως υπερόπτης γιατί δεν αναγνωρίζεις τις θυσίες τους. Αλλά όλα αυτά είναι η αλήθεια των άλλων, που προβάλλουν επάνω σου τις πεποιθήσεις τους…
Φοβάμαι να θέλω γιατί φοβάμαι να μείνω μόνος
Φοβάσαι τόσο πολύ την μοναξιά, που η σκέψη του να μείνεις μόνος σου είναι ο χειρότερος εφιάλτης σου. Έχεις συνδέσει τη μοναξιά με τη θλίψη, ενώ θα μπορούσε να είναι πολύτιμος δημιουργικός χρόνος με τον εαυτό σου.
Κάθε φορά που νιώθεις χαρά θέλεις να είσαι μαζί με άλλους και να τη μοιράζεσαι, αλλά όταν είσαι θλιμμένος θέλεις να μένεις μόνος σου σε μία κατάσταση αυτολύπησης. Γι’ αυτό τον χρόνο με τον εαυτό σου τον αναγνωρίζεις ως μοναξιά και όχι ως ευκαιρία για αυτοβελτίωση.
Τη στιγμή που όλα αλλάζουν
Η ζωή αναγκαστικά θα σε πάει στις αλλαγές… Και να μην θέλεις θα συμβεί. Γιατί η ζωή, η ίδια, είναι αλλαγή.
Οι αναγκαστικές αλλαγές μπορεί να είναι ένας απρόσμενος έρωτας, μία απόλυση, ένα διαζύγιο, μία ασθένεια. Ένα πρόβλημα που καλείσαι να λύσεις, αλλά που στην πραγματικότητα είναι μία κρυμμένη ευκαιρία για να εξελιχθείς και να αναγνωρίσεις πως, όλα αυτά που φοβάσαι είναι απλά σκιές χωρίς υπόσταση. Είναι σκέψεις και σενάρια αποτυχίας, που σου αποκαλύπτουν την ποιότητα των όσων πιστεύεις (πεποιθήσεις).
Θέλω να πιστεύω σε εμένα και στη δύναμη που έχω να αλλάξω τα πάντα
Ας πάρουμε το πιο θετικό γεγονός από τις αναγκαστικές αλλαγές.
Γνώρισες κάποιον και ερωτεύτηκες. Αγάπησες κάποιον και άρχισες να βλέπεις ποιος είσαι. Άρχισες να ξανακοιτάς τον εαυτό σου στην αλήθεια του και πέταξες από πάνω σου τους τίτλους και τη βιτρίνα που είχες χτίσει.
Η πρώτη σου σκέψη είναι ότι θα μπορούσες να αλλάξεις κάποιες καταστάσεις από αυτές που δεν σου αρέσουν. Όμως, αν αυτός που αγαπάς σε εγκαταλείψει; Αν αυτός που αγαπάς δεν είναι αυτό που νομίζεις ή αυτό που δείχνει;
Αυτοί οι φόβοι σου θα σε οδηγήσουν σε μία φαινομενικά ασφαλή λύση να προσπαθήσεις να ισορροπήσεις μεταξύ του παλιού και του καινούριου. Στο καινούριο θα δηλώσεις ότι «δεν είμαι έτοιμος ακόμη» και στο παλιό απλά θα συμβαίνεις ακολουθώντας όσα συνήθιζες και πριν.
Αλήθεια, μπορείς να αναγνωρίσεις με τι ευθυγραμμίζεσαι σε αυτή την κατάσταση; Με το καινούριο ή με το παλιό; Με την αλλαγή ή με την συνήθεια; Νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε ένα σταυροδρόμι αποφάσεων, αλλά τελικά δεν είσαι εκεί. Είσαι στο παλιό που δεν σου αρέσει, αλλά σε βολεύει και απλά έχεις μία ελπίδα για το καινούριο προσπαθώντας και αυτό να το βολέψεις κάπου, κάπως…
Η αλλαγή θέλει τόλμη
Γνωρίζουμε ότι πιθανά δεν σου λέμε κάτι νέο. Όμως, ίσως να καταφέρουμε να σκεφτείς για λίγο χωρίς τον φόβο του εαυτού σου.. Γιατί η αλήθεια είναι ,ότι περισσότερο από όλους φοβάσαι εσένα!
Αν συμφωνήσεις σε αυτό χρειάζεται να εξετάσεις τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Τον αγαπάς; Αποδέχεσαι τις αδυναμίες του; Μπορείς να μείνεις μόνος μαζί του;
Αγαπώ τον εαυτό μου δεν σημαίνει κάνω ότι θέλω και απαιτώ από τους άλλους να με συγχωρούν, να με υπηρετούν και να αποδέχονται τις επιθυμίες μου.
Αγαπώ τον εαυτό μου σημαίνει συγχωρώ εμένα, σέβομαι εμένα, αναγνωρίζω τις αδυναμίες σε εμένα και τις μεταμορφώνω σε δυνατότητες, σε αλήθεια, σε χαρά.
Αγαπώ τον εαυτό μου και τον αποδέχομαι σημαίνει ότι δεν έχω κανέναν λόγο να εμφανίζομαι σαν κάτι άλλο, από αυτό που είμαι. Μπορώ να επικοινωνήσω την αλήθεια μου στους άλλους με σταθερότητα και αγάπη. Μπορώ να είμαι με τους άλλους της ζωής μου χωρίς να κρύβομαι, χωρίς να χρειάζεται να έχω τον έλεγχο, χωρίς να φοβάμαι πως θα πληγωθώ.
Μπορώ σημαίνει τολμώ!
Τόλμη είναι να αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου.
Τόλμη είναι να συμφιλιωθείς με εσένα.
Τόλμη είναι να εμπιστεύεσαι τις αλλαγές.
Τόλμη είναι να δέχεσαι με ευγνωμοσύνη το καινούριο στη ζωή σου.
Τόλμη είναι η δράση για αυτά που θέλεις στο εδώ και το τώρα!
Χτίσε μία σχέση εμπιστοσύνης με τον εαυτό σου και αυτή σου την αλλαγή, θα την αποδεχτούν όσοι σε αγαπούν αληθινά. Και όσοι δεν την αποδεχτούν συγχώρεσέ τους και προχώρησε με πίστη σε αυτό που σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και ευτυχισμένος.
#Blueminders
Διαβάστε επίσης:
Η δύναμη του παρατηρητή πάνω στις σκέψεις