Η μελαγχολία τις ημέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, ακόμα κι αν όλα κυλούν όμορφα στη ζωή μας, θα μας επισκεφτεί έστω και για λίγο.
Μία σκέψη για τα αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν είναι εδώ, μία σκέψη έλλειψης για αυτά που θέλουμε και δεν έχουμε, ένα αίσθημα ότι τελικά δεν όλα ιδανικά και όπως θα τα θέλαμε, θα τρυπώσει στον μυαλό μας αυτές τις μέρες.
Η γέννηση του Χριστού είναι ένα χαρμόσυνο μήνυμα ελπίδας, τόσο υψηλό δονητικά που η συχνότητά μας είναι αδύνατο να το αναγνωρίσει σε όλο του το μεγαλείο. Οι ημέρες αυτές φέρουν ισχυρές δονήσεις στην καρδιά.
Αν το παρατηρήσουμε καλύτερα στις εορταστικές μέρες τα πάντα -θετικά και αρνητικά- κινούνται γύρω από την αγάπη.
Πόσο αγαπιόμαστε, πόσο αγαπάμε, τι κάνουμε για αυτό, τι περιμένουν οι άλλοι από εμάς, τι περιμένουμε εμείς από τους άλλους…
Τα πρέπει των Χριστουγέννων…
Η επιβολή των «πρέπει», που όλοι έχουμε στη ζωή μας, ειδικά τις ημέρες των Χριστουγέννων μοιάζει με ανυπόφορη. Πρέπει να έχουμε μία ευχάριστη διάθεση, πρέπει να ευχαριστήσουμε τους άλλους, πρέπει να ψωνίσουμε, πρέπει να κάνουμε δώρα, πρέπει να ντυθούμε κάπως, πρέπει να φάμε σε γιορτινά τραπέζια που δεν μας κάνουν και πολύ κέφι…
Κι όλα αυτά για να μην δυσαρεστήσουμε τους άλλους ώστε να ανήκουμε κάπου με κάποιους άλλους και να νιώθουμε αποδεκτοί από αυτούς…
Ειδικά αυτές τις μέρες που ένας ολόκληρος κύκλος θαυμάτων πραγματοποιείται για εμάς, έχουμε συνηθίσει να εστιάζουμε στην υποχρεωτικότητα των εορτών και όχι στην ουσία τους.
Η κατάθλιψη των εορτών
Στις εορταστικές μέρες τα πρέπει έρχονται σε σύγκρουση με τα θέλω μας. Τα «θέλω» όμως, είναι η αλήθεια της ψυχής μας. Είναι το δικαίωμά μας στο όνειρο και η ανάγκη μας να νιώσουμε την αγνότητα των παιδικών μας χρόνων.
Πιέζοντας τον εαυτό μας να ανταποκριθεί σε όσα δεν θέλει είναι σαν τον αναγκάζουμε να νιώσει με έναν τρόπο που δεν είναι συμβατός με την αλήθεια του. Κάθε φορά που ξοδεύουμε τον χρόνο μας και την ενέργεια μας σε πράγματα που δεν μας προσφέρουν χαρά, η καρδιά και ο νους δεν συμμετέχουν, με αποτέλεσμα να νιώθουμε ανία. Και η ανία είναι η ένδειξη ότι βαδίζουμε στο μονοπάτι του φόβου.
Το εγώ κάθε φορά που νιώθουμε ότι βαριόμαστε να κάνουμε κάτι μας ζητά να καθορίσουμε από τους εξωτερικούς παράγοντες τον τρόπο και το μέγεθος της ικανοποίησης μας. Επομένως, αντί να στοχεύσουμε σε κάτι που έχει ουσία και νόημα για εμάς , ο χρόνος και η προσοχή μας διοχετεύονται σε κάτι που είναι ενδιαφέρον βραχυπρόθεσμα, αλλά δεν έχει νόημα μακροπρόθεσμα.
Για παράδειγμα, αποκτώντας το τάδε αντικείμενο θα μας προσδώσει κύρος και οι άλλοι θα μας προσέξουν. Αν κάνουμε αυτό, τότε οι άλλοι θα μας αναγνωρίσουν ή και θα μας αγαπήσουν. Εν ολίγοις, το εγώ μας οδηγεί να ακολουθήσουμε τους κανόνες των άλλων και όχι τη δική μας αλήθεια. Μας κατευθύνει να δούμε τον εαυτό μας καλύτερο ή χειρότερο από τους άλλους, αφήνοντας πίσω τη μοναδικότητά μας.
Το εγώ πιστεύει στη ψευδαίσθηση του διαχωρισμού από τη θεϊκή μας φύση και δεν βλέπει πως ότι κάνουμε σε κάποιον άλλον, το κάνουμε και στον εαυτό μας.
Αν παρατηρήσουμε καλύτερα, η αποπλάνηση του εγώ μας οδηγεί σε δυστυχία, πόνο και φτώχεια. Κάθε φορά που τροφοδοτούμε το εγώ, χάνουμε την ενέργεια μας συγκρίνοντας τον εαυτό μας με τους άλλους. Αν το ενδιαφέρον μας είναι μεγάλο για τη γνώμη που έχουν οι άλλοι για εμάς, τότε χρειάζεται να κοντρολάρουμε το εγώ μας. Γιατί κάθε φορά που του επιτρέπουμε να κάνει αυτό που θέλει, οδηγούμαστε στη θλίψη.
Έχοντας ίσως κατανοήσει τους λόγους που νιώθουμε θλιμμένοι τις ημέρες των εορτών, είναι σημαντικό να στρέψουμε την προσοχή μας σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει αυτές τις μέρες.
Η ενεργειακή πύλη των ημερών – ένας ολόκληρος κόσμος θαυμάτων μπροστά μας
Από τις 21 Δεκεμβρίου που ήταν το χειμερινό ηλιοστάσιο οι δονητικές ενέργειες είναι σε υψηλή συχνότητα.
- Χριστούγεννα, ημέρες αγάπης.
- Πρωτοχρονιά, ημέρες για αποφάσεις και νέα ξεκινήματα.
- Θεοφάνια, ημέρες για καθαρότητα νου και διαύγεια.
Τρία σημαντικά συμβολικά γεγονότα με τη μορφή εορτασμού για τους Χριστιανούς, που έχουν μία σπουδαία επίδραση στον άνθρωπο και στην υλοποίηση των επιθυμιών του.
Ας υποθέσουμε ότι πλησιάζοντας οι ημέρες των Χριστουγέννων (χειμερινό ηλιοστάσιο) δημιουργήσατε ένα όνειρο, ένα «θέλω» που αν το είχατε τώρα στην πραγματικότητα σας θα νιώθατε ευτυχισμένοι.
Για να υλοποιηθεί όμως, ένα θαύμα χρειάζεται αγάπη, δράση και διαύγεια.
Και τώρα προσέξτε πως είμαστε μέσα σε αυτό τον κύκλο υλοποίησης θαυμάτων εν αγνοία μας.
Χριστούγεννα: αυξάνω τη δόνηση της αγάπης
Αγάπη για τον εαυτό μου και τους άλλους. Ποιος είμαι και ποιος θέλω να είμαι;
Ναι, έχω ένα όνειρο, αλλά πρέπει πρώτα να είμαι για να το πετύχω. Κι εγώ τώρα δεν νιώθω αρκετός (παιχνίδι του εγώ) για να το κάνω…
Εδώ χρειάζεται να αναγνωρίσουμε τα δυνατά μας σημεία, να αγαπήσουμε και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας και μέσα από αυτή την αγάπη να ενωθούμε με τους άλλους.
Ακολουθήστε τον διαλογισμό της Αγάπης και της Εκπλήρωσης
Πρωτοχρονιά: πιστεύω στο όνειρο και αρχίζω την υλοποίηση
Έχοντας αναγνωρίσει τις δυνατότητες μας παράλληλα έχουμε ενισχύσει την αυτοαξία μας. Μέσα μας έχουμε ξεκαθαρίσει αυτά που θέλουμε και αυτά που δεν μας εξυπηρετούν πια.
Ακόμα κι αν φοβόμαστε να αφήσουμε πίσω όσα πλέον δεν θέλουμε, η αλήθεια μας είναι γνωστή στην εσωτερική μας πραγματικότητα. Για να προχωρήσουμε μπροστά και να φτιάξουμε ομελέτα, πρέπει να σπάσουμε αυγά.
Ακολουθήστε την πρακτική με την Ανάσα της Φωτιάς κάθε φορά που αισθάνεστε φόβο να προχωρήσετε μπροστά.
Θεοφάνια: προχωρώ σε όσα θέλω, όχι μόνος μου, αλλά καθοδηγούμενος από το Πνεύμα.
Καμία στιγμή δεν είμαστε μόνοι. Πάντα και παντού υπάρχει κάτι που θα μας υποστηρίξει σε αυτό που θέλουμε.
Συνήθως αυτό το παντού είναι πολύ πιο κοντά σου από εκεί που πιστεύουμε ότι θα το βρούμε.
Δεν χρειάζεται να διασχίσετε ωκεανούς για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σας. Χρειάζεται μόνο να παρατηρήσετε γύρω σας και αφεθείτε στη ροή.
Για τη Νέα Χρονιά σας προτείνουμε υιοθετήσετε την παρακάτω φράση από τη Florence Scovel Shinn:
«Το χέρι του Θεού σκεπάζει ανθρώπους και καταστάσεις για να μου φέρει όλα όσα έχω ζητήσει»
Σας ευχόμαστε η Νέα Χρονιά να είναι γεμάτη από θαυμαστά γεγονότα που θα γεμίσουν τις καρδιές σας με αγάπη και ευγνομωσύνη!
#Blueminders
Ίσως να σας ενδιαφέρει:
Η φραγή στην αγάπη είναι και φραγή στα θαύματα